Nasuwa się pytanie po co tyle zmiennych? Może po to, że czasami potrzebujemy użyć małych wartości, które mieszczą się na 8 bitach, lub większych 16 bitowych pozwala to oszczędzać pamięć. Jeżeli zamierzamy operować na małych wartościach liczbowych np. na 1 000 wartości liczbowych z których żadna nie osiągnie większej wartości niż 100 to typ char pomieści takie wartości i zajmie tylko 10 000 bajtów pamięci podczas gdy typ int zająłby 40 000 bajtów pamięci. Trzy z czterech bajtów pamięci byłyby marnowane ponieważ wyliczane wartości nigdy nie byłyby większe niż 100, a jak już zaznaczyłem ta liczba swobodnie mieści się na 8 bitach.
Jednak mniejsze nie znaczy szybciej ponieważ obliczenia wykonywane na liczbach całkowitych 8 i 16 bitowych są powolniejsze od obliczeń wykonywanych na liczbach całkowitych 32 bitowych. Dlaczego? Dlatego, że kompilator języka C++ generuje kod 32 bitowy przeznaczony dla procesorów 32 bitowych. Procesor 32 bitowy zawsze robi obliczenia na liczbach 32 bitowych, może wykonywać obliczenia z mniejszymi wartościami, ale tylko umieszczając je w 32 bitowych grupach i ignorując puste miejsca. Dodatkowe operacje polegające na wydzieleniu wartośći 8 bitowych z grup 32 bitowych powodują, że takie obliczenia są wolniejsze.

...powrót do menu.

Typy zmiennopozycyjne

  Liczba zmiennopozycyjna jest liczbą z częścią ułamkową i przecinkiem dziesiętnym (ale uwaga wewnątrz kodu źródłowego liczby zmiennopozycyjne nie są odzielane przecinkiem lecz kropką) oddzielającym część ułamkową od części dziesiętnej. C++ Builder zawiera kilka różnych typów danych dla wartości zmiennopozycyjnych.

  Każdy typ zmiennopozycyjny ma swój zakres, który jest szerokością wartości, jakie dany typ mpoże pomieścić, lecz dodatkowo występują tutej cyfry znaczące. W typach całkowitych wartości mają dokładność bezwzględną, natomiast typy zmiennopozycyjne pozwalają wyrażać bardzo duże wartości, ale nie oznacza to, że każda ostatnia z tych cyfr jest dokładna. Typy zmiennopozycyjne są mało precyzyjne ponieważ po cyfrach znaczących (tak jak to podano w tabeli) np. float po 6 cyfrach wartość zmiennej zostanie zaokrąglona.

...powrót do menu.

Typy znakowe - char

  Zmienne znakowe (typu char) mają rozmiar jednego bajtu (8 bitów), co wystarczy do przechowywania jednej z 256 wartości. Typ char może być interpretowany jako mała liczba (od 0 do 255) lub jako element zestawu kodów ASCII (American Standard Code for Information Interchange). Zestaw znaków ASCII (czytaj: eski) oraz jego odpowiedznik ISO (International Standards Organization) służą do kodowania wszystkich liter alfabetu łacińskiego, cyf oraz znaków przestankowych.
  W kodzie ASCII mała litera "a" ma przypisaną wartość 97. Wszystkie duże i małe litery, wszystkie cyfry oraz wszystkie znaki przestankowe mają przypisane wartości pomiędzy 0 a 127. Dodatkowe 128 znaków i symboli jest zarezerwowane dla wykorzystania przez producenta komputera, choć standard kodowania stosowany przez firmę IBM stał się niejako "obowiązkowy".
  Gdy w zmiennej typu char umieszczasz znak, to w rzeczywistości jest on liczbą z zakresu od 0 do 255. Należy jednak zdawać sobie sprawę z różnicy pomiędzy wartością a znakiem np.: 5 i "5" to nie jest to samo ponieważ 5 jest wartością i ma wartość 5 natomiast "5" jest znakiem i ma wartość 53 tak jak podałem wcześniej litera "a" ma wartość 97.
  Łancuch znakowy jest tablicą znakową o stałej długości zakończoną znakiem 0 (jest to wartość 0 a nie znak "0"). Typ char deklarujemy przypisując mu nazwę, po której następuje liczba ujęta w nawiasy kwadratowe określająca maksymalną liczbę znaków, jaką łańcuch może zawierać włącznie z końcowym znakiem pustym. Jeżeli na przykład jest nam potrzebny łańcuch przechowujący 11 znaków drukowanych "Hello World", zdeklarujemy go nastęująco:

   char MyString[12]; // 11 znaków plus znak pusty

Żeby manipulować zmienną typu char należy wywoływać funkcje akceptujące łańcuchy jako parametry. W przypadku zmiennych całkowitych i zmiennopozycyjnych można im nadać wartość poprzez przypisanie np.:

int value = 10; // zmiennej value przypisano wartość 10.

Gdybyśmy chcieli w ten sam sposób przypisać wartość zmiennej typu char to kompilator zwróci komunikat o błędzie np.:

char value[3] = 10; // W żadnym razie to jest nie do przyjęcia, instrukcja przypisania tutej nie zadziała.

W takim przypadku kompilator wyświetli komunikat: "Cannot convert 'int' to 'char[3]'.".
Aby zainicjować tablicę znakową, trzeba wywołać funkcję strcpy w następujący sposób:

char MyString[12];
strcpy(MyString, "Hello World");
W ten sposób zmiennej MyString przypisaliśmy wartość "Hello World" czyli łańcuch znaków, a co jeśli chcielibyśmy przypisać jej wartość liczbową? W takim przypadku trzeba się posłużyć specyfikacją formatu:

• %d - odnosi się do liczb całkowitych dziesiętnych,

• %f - odnosi się do liczb rzeczywistych (zmiennopozycyjnych),

• %c - odnosi się do jednego znaku,

• %s - odnosi się do łańcucha znaków (tekst),

Niżej pokaże sposoby przypisywania wartości zmiennej typu char z wykorzystaniem funkcji sprintf, jednak żeby używać tej funkcji należy w pliku źródłowym (np. Unit1.cpp) importować w sekcji include plik stdio.h, np.: #include <stdio.h>. Potem można już bez problemu wywołać funkcję sprintf:

char value[200];

sprintf(value, "%d", 10);
Label1->Caption = value;
Na etykiecie Label1 ukaże się: 10.

sprintf(value, "%5d", 10);
Label1->Caption = value;
Na etykiecie Label1 ukaże się: 10 ale przesunięte o 5 miejsc do tyłu.

sprintf(value, "%f", 10);
Label1->Caption = value;
Na etykiecie Label1 ukaże się: 1.062780013808078036200000000000000000000e+269 dlatego, że specyfikator formatu "%f" oczekuje podania jako wartość liczby zmiennopozycyjnej

sprintf(value, "%f", 10.0);
Label1->Caption = value;
Na etykiecie Label1 ukaże się: 10.000000.

sprintf(value, "%.f", 10.0);
Label1->Caption = value;
Na etykiecie Label1 ukaże się: 10.

sprintf(value, "%.2f", 10.0);
Label1->Caption = value;
Na etykiecie Label1 ukaże się: 10.00 ponieważ liczba 2 po kropce i przed f określa liczbę miejsc po przecinku, które zostaną uwzględnione w formatowaniu zmiennej.

  Dla liczb rzeczywistych można podawać szerokość pola i liczbę miejsc po przecinku (kropce dziesiętnej) lub tylko liczbę cyfr po przecinku.

sprintf(value, "%c", 'a');
Label1->Caption = value;
Na etykiecie Label1 ukaże się: a lecz należy zwrócić uwagę na to, że użyłem tutej pojedynczego cudzysłowia (') a nie podwujnego ("). W przypadku użycia cudzysłowia podwujnego zostalby wyświetlony znak s.

sprintf(value, "%s", "Hello World");
Label1->Caption = value;
Na etykiecie Label1 ukaże się: Hello World.

  Inna powszechnie stosowana funkcja to strcat służąca do wstawiania tekstu w zmienną zawierającą już tekst, np.:

sprintf(value, "%s", "Ten tekst już jest");
strcat(value, " a ten tekst został dodany");
Label1->Caption = value;
Na etykiecie Label1 ukaże się: Ten tekst już jest a ten tekst został dodany.

  Kolejna funkcja strlen zwraca długość łańcucha:

Label1-Caption = strlen("Hello World");
Na etykiecie Label1 ukaże się: 11.

  Typ char nie jest szczególnie wygodny w użyciu, ale na szczęście istnieją zmienne typu String, które obsługują łańcuchy znaków i można im nadawać wartości poprzez przypisywanie.

...powrót do menu.