Następnie trzeba zadeklarować funkcję odczytującą adres IP - GetLocalIP (nazwa dowolna),  w pliku nagłówkowym:

Teraz pozostało już tylko umieszczenie w pliku źródłowym definicji stworzonej funkcji i wywołanie jej np w zdarzeniu OnClick dla przycisku Button1:

Przedstawiona funkcja najpierw inicjuje Windows Sockets DLL i zwraca wartość 0 jeżeli inicjacja zakończyła się sukcesem, następnie wpisuje do zmiennej BufHost nazwę hosta, po czym funkcja gethostbyname pobiera informacje o hoście. Potem adres zostaje skopiowany do zmiennej addr poczym adres zostaje przekonwertowany do typu AnsiString i na koniec zostaje zwrócony.

...powrót do menu. 

Tyle wystarczy. To rozwiązanie ma pewną wadę, otóż hasło musi być zdefiniowane wewnątrz programu.

...powrót do menu. 

...powrót do menu. 

Proszę zwrócić uwagę, że nowy zbiór - Hard jest tworzona poprzez wywołanie nazwy struktury - Baza, a odwołanie do zmiennych wchodzących w skład struktury następuje po kropce, a nie jak to bywa zazwyczaj w BCB poprzez strzałkę. Ponieważ zmienne wewnątrz struktury są zadeklarowane jako tablice jednowymiarowe więc przy odwoływaniu się do nich trzeba podawać również numer elementu tablicy:

W artykule: struktury zmienne znajdujące się wewnątrz struktury nie były tablicami, lecz sam zbiór Hard był tablicą jednowymiarową, jednak takie rozwiązanie nastręczało by pewnych problemów przy zapisywaniu tylu tablic do zbiorów, dlatego lepszym rozwiązaniem jest umieszczanie tablic wewnątrz struktury, a nie struktury wewnątrz wielu tablic.
W następnej poradzie zostanie przedstawiona metoda odczytywania struktur z plików i zostanie wykorzystana do tego celu struktura zaprezentowana w tej poradzie.

...powrót do menu. 

Właściwie to chyba nie wymaga już dalszych wyjaśnień. Jak to widać funkcja read odczytała dane z pliku i wrzuciła je do obiektu Hardware bdącego zbiorem struktury Baza, a następnie poszczególne wartości zostały wyciągnięte ze zbioru i przepisane do komórek obiektu StringGrid1. Jeżeli ktoś zastanawia się dlaczego przy wprowadzaniu wartości do zmiennych Name i Mark posłużyłem się metodą sprintf, to odsyłam go do porady typy znakowe - char, tam zostało to dokładnie opisane. No i jeszcze jedno, w sekcji include pliku źródłowego został włączony do projektu plik stdio.h, a to właśnie po to by można było skorzystać z metody sprintf, która jest w nim zdefiniowana.

...powrót do menu. 

Wczytanie i używanie animowanego kursora.

Oczywiście w ten sposób można wczytać więcej niż jeden kursor:

Jednak przy wczytywaniu więcej niż jednego animowanego kursora, korzystniej jest stworzyć funkcję która zlikwiduje konieczność pisanie powtarzających się elementów kodu, funkcję nazwałem SetMyCursor:

No i na koniec krótka informacja, otóż jak zapewne niektórzy zauważyli nie tworzyłem w pliku nagłówkowym deklaracji funkcji SetMyCursor, albowiem nie ma potrzeby przypisywania tej funkcji do klasy TForm1 i pomimo tego funkcja jest dostępna globalnie wewnątrz klasy TForm1. Taki sam efekt uzyskalibyśmy umieszczając w pliku nagłówkowym, w sekcji private odpowiednią deklarację. Ominięcie deklaracji jest możliwe dlatego, że funkcja SetMyCursor nie odwołuje się do żadnego obiektu należącego do klasy TForm1.

...powrót do menu. 

i to w zasadzie już wystarczy, w podanym przykładzie obiekt Todey pobiera i przechowuje aktualną datę i czas systemowy. Pomimo iż obiekt jest typu TDateTime, to może być traktowany jako obiekt typu AnsiString, a to z kolei oznacza, że nie trzeba dokonywać konwersji w celu wyświetlenia daty. W poniższym przykładzie pokażę jak odczytać datę i czas i wyświetlić je w oknie komunikatu:

Taka metoda ma swoje wady wyświetlane są jednocześnie data i czas i to w formie narzuconej, czyli komunikat będzie miał następującą postać:

2003-10-11 10:34:54

Jednak nie zawsze mogą być potrzebne jednocześnie i data i czas, w takich przypadkach można posłużyć się dwiema metodami:

• TDateTime::CurrentDate()        -    służy do odczytu tylko daty,
• TDateTime::CurrentTime()        -    służy do odczytu tylko czasu.

Można posługiwać się jednak znacznie prostszymi funkcjami i osiągnąć ten sam efekt:

• DateTimeToStr(System::TDateTime DateTime)        -    odczytuje datę i czas,
• DateToStr(System::TDateTime DateTime)               -    odczytuje tylko datę,
• TimeToStr(System::TDateTime DateTime)               -    odczytuje tylko czas.

Przedstawione metody mają jedną zasadniczą wadę, otóż wyświetlają datę w określonym formacie, czyli rok-miesiąc-dzień. Jednak można to zmienić posługując się metodą FormatString, umożliwiającą dokonanie formatowania. Poniżej przedstawię różne sposoby wyświetlania daty i czasu:

To oczywiście nie wyczerpuje wszystkich możliwości, jednak pozwala już wyciągnąć pewne wnioski, a mianowicie do formatowania dnia w formie liczbowej używamy oznaczenia "dd", do formatowania dnia w formie skrótu nazwy używamy oznaczenia "ddd", do formatowania dnia w formie pełnej jego nazwy używamy oznaczenia "dddd", analogicznie do dnia formatuje się miesiąc: "mm", "mmm", "mmmm", oraz rok: "yy", "yyyy". W przypadku czasu jest podobnie, lecz do formatowania godzin używamy oznaczeń: "h", "hh", do formatowania minut: "n", "nn" i do formatowania sekund: "s", "ss". Jako separatorów można używać dowolnych znaków, cyfr i liter różnych od: d, m, y, h, n, s.
To nie wyczerpuje wszystkich możliwości, po więcej informacji odsyłam do pliku pomocy, pod hasło TDateTime.
Temat ten był już również poruszany w poradzie formatowanie tekstu i liczb.

...powrót do menu. 

Istnieje również inny, nieco bardziej złożony sposób:

...powrót do menu. 

Odczytywanie atrybutów pliku.

    Do odczytywania atrybutów pliku służy prosta funkcja FileGetAttr, której jako jedyny argument przekazuje się nazwę pliku. Funkcja zwraca wartość typu int, a to z kolei oznacza, że atrybuty są podawane jako wartości liczbowe a nie jako nazwa dlatego trzeba poddać wynik konwersji:

Atrybuty katalogów odczytuje się tak samo.

...powrót do menu. 

Jak widać funkcja FindFirst pobiera trzy argumenty, pierwszy to nazwa pliku, drugi to atrybut pliku i dostępne są następujące specyfikacje:

Jeżeli chodzi o odczytywanie rozmiaru katalogu wraz z podkatalogami to nie znalazłem żadnej gotowej funkcji, która by realizowała to zadanie, dlatego też postanowiłem sam stworzyć taką funkcję i jest to w zasadzie nieco zmodyfikowana funkcja przedstawiona w poradzie wyszukiwanie folderów podfolderów i plików. Funkcję nazwałem DirectorySize:

Nie będę dokładnie wyjaśniał działania tej funkcji, nadmienię tylko, że funkcja sprawdza jakie pliki znajdują się w podanym katalogu, sprawdza rozmiar każdego pliku, a następnie sumuje rozmiary wszystkich plików i przechowuje je w zmiennej size i właśnie ta zmienna jest zwracana jako wynik działania funkcji, Jak widać funkcja pobiera dwa argumenty, pierwszy to nazwa katalogu którego rozmiary chcemy poznać, drugi to liczba inicjująca zmienną size i zawsze należy podawać wartość 0, takie rozwiązanie eliminuje konieczność tworzenia zmiennej poza funkcją. W przykładzie wynik działania funkcji jest dzielony przez 1000.00 co pozwala przedstawić rozmiar katalogu w kilobajtach.
Na zakończenie dodam, że funkcja DirectorySize (nazwa dowolna) nie posiada deklaracji ponieważ nie musi być przypisywana do żadnej konkretnej klasy (w przykładzie: do klasy TForm1).

...powrót do menu. 

Do sprawdzenia jaki system plików znajduje się na dysku, można wykorzystać tą samą funkcję:

W celu odczytania całkowitej pojemności dysku należy posłużyć się funkcją DiskSize, która zwraca jako wynik właśnie rozmiar dysku:

Jak to widać w przykładzie, funkcja DiskSize pobiera jeden parametr, a jest to numer dysku. Jednakże dyski posiadają litery, które je określają, dlatego zasada ich kodowania jest następująca: 0 - aktualnie używany dysk, czyli ten z którego został uruchomiony program, 1 - dysk A (stacja dyskietek), 2 - dysk B, 3 - dysk C, 4 - dysk D, itd...
Zanim rozmiar dysku został wyświetlony w obiekcie Edit1, dokonano jego konwersji i zamiany rozmiaru z bajtów na megabajty, liczba 1048576 jest to wynik mnożenia liczb: 1024x1024. Tak więc gdybym chciał przedstawić rozmiar dysku w kilobajtach powinienem zmienną size (przechowującą rozmiar dysku w bajtach) podzielić przez 1024, gdybym natomiast chciał przedstawić rozmiar dysku w gigabajtach, to zmienną size należałoby podzielić przez 1073741824 (1024x1024x1024). Właściwie dla uzyskania dokładnego wyniku należałoby używać zamiast 1024, raczej wielokrotności 1000, ponieważ liczba 1024 odnosi bardziej do pamięci RAM, niż do pamięci dyskowej.
    Do odczytania wolnego miejsca na dysku służy funkcja DiskFree i działa ona dokładnie tak samo jak funkcja DiskSize:

No i jak łatwo się już domyślić, do odczytania zajętego miejsca na dysku nie ma żadnej funkcji, a to dlatego, że wystarczy posłużyć się tymi dwiema funkcja, czyli po prostu odjąć od pojemności dysku - wolne miejsce:

No i na zakończenie o tym jak sprawdzić z którego dysku uruchomiono program:

...powrót do menu. 

Usuwanie tła z tekstu ikon, zmiana koloru tła i koloru tekstu ikon.

    Jeżeli tak się dla ciebie szczęśliwie nie składa i jesteś niestety użytkownikiem systemu Windows to na pewno zauważyłeś już, że ikony znajdujące się na pulpicie zawierają podpisy, jednak podpisy znajdują się na tle w kolorze tła pulpitu, co wygląda nieszczególnie ładnie jeśli posiada się akurat jakąś tapetę. Użytkownicy, którzy używają systemu Windows XP mogą cieszyć się ikonami z podpisami bez tła, co na tapecie wygląda już dużo lepiej.

    W tej poradzie pokaże jak można usunąć tło z tekstu ikon. Przedstawiona niżej rozwiązanie ma pewne wady. Otóż usunięcie tła nie jest trwałe, tzn. po odświeżeniu pulpitu, lub po zmianie tapety tło powróci tak więc trzeba napisać program, który będzie rezydował w pamięci i usuwał tło. Jeżeli będzie włączona funkcja Active Desktop wtedy usunąć tła się nie da, no i oczywiście funkcja nie działa w środowisku Windows XP.
Tworzymy nowy projekt i w pliku nagłówkowym umieszczamy deklarację funkcji ClearIconTextBackground (nazwa jest dowolna):

Następnie przechodzimy do pliku źródłowego i umieszczamy w nim definicję tej funkcji:

Funkcja jest już gotowa, żeby jej użyć wystarczy ją wywołać w dowolnym zdarzeniu. Ja proponuję umieścić na formularzu obiekt Timer1 i ustawić jego właściwość Interval na 1000 (żeby tykał co sekundę). Następnie w zdarzeniu OnTimer tegoż obiektu po prostu wywołujemy funkcję ClearIconTextBackground. Obiekt Timer1 co sekunda będzie sprawdzał czy pod tekstem ikon znajduje się tło i w miarę potrzeb będzie je usuwał, to pozwoli wyeliminować niedogodność związaną z odświeżaniem pulpitu:

Co jednak jeżeli zechcemy przywrócić tło ikonom. Otóż w tym celu umieszczamy w pliku nagłówkowym w sekcji private zmienną typu long oraz umieszczamy deklarację funkcji UndoIconClear (nazwa jest dowolna):

Teraz należy umieścić definicję funkcji UndoIconClear w pliku źródłowym:

Pozostało już tylko dodać kod, który przed usunięciem tła z tekstu ikon będzie sprawdzał w jakim jest kolorze i zapisywał je do zmiennej IconBkColor. Proponuję pobrać kolor w momencie uruchomienia programu, czyli w zdarzeniu OnShow dla formularza Form1:

Funkcję UndoIconClear przywracającą pierwotne tło można wywołać w dowolnym zdarzeniu, np. OnClick dla przycisku Button1:

Co niektórzy zapewne już zauważyli, że funkcję UndoIconClear można tak przerobić by zmieniała tło pulpitu, jednak taka zmiana nie będzie trwała, czyli przy odświeżeniu pulpitu powróci stary kolor. Proponuję stworzyć nową funkcję ChangePulpitColor do zmiany tła pulpitu, w tym celu umieszczamy deklarację funkcji w pliku nagłówkowym:

Następnie umieszczamy definicję funkcji w pliku źródłowym będzie się ona różniła tylko nieznacznie od funkcji UndoIconClear:

Funkcję można wywołać w dowolnym zdarzeniu np. OnClick dla przycisku Button2, trzeba jej jednak przekazać jako argument zadany kolor:

Na zakończenie przykład funkcji zmieniającej kolor tekstu ikon:

...powrót do menu.